برای داشتن کودکان برد بار و شکیبا والدین باید حس همدردی و انسان دوستی را کم کم به کودک القا کنند. باید به کودک بفهمانند که به همه احترام بگذارد. مسئولیت پذیر باشد و این نکته را بداند که هر انسانی روی کره خاکی گنج گرانبهایی محسوب می شود.
کودک باید بداند، که به مردم تمامی نژادها و رنگ ها و عقاید افراد مختلف احترام بگذارد و به خاطر اتفاق های میان انسان ها، رفتار ناهنجار نداشته باشد.
برای پرورش روحیه استقامت در کودکان و داشتن کودکان برد بار و شکیبا، والدین باید حس همدردی و انسان دوستی را کم کم به کودک القا کنند و حس خوشبختی، احترام گذاشتن و مسئولیت پذیری نسبت به خود و دیگران را با تشخیص این موضوع که هر فردی در روی کره خاکی یک نعمت و گنج گرانبهایی است، در بچه ها تقویت کنند.
والدین می توانند با به کار بستن راهکارهای ذیل روحیه استقامت در برابر حوادث را در میان کودکان خود بالا ببرند:
در مورد صبر و شکیبایی با کودک خود صحبت کنید:این مسأله ای نیست که یک شبه بتوان آن را برای کودک توضیح داد. تعلیم استقامت یک مرحله در حال اجراست و این مسأله ای نیست که در یک لحظه بتوان به آن دست یافت و یا یک شبه بتوان آن را برای کودک توضیح داد. باید در مورد تفاوت ها و اتفاقات روزهای مختلف، با آنها صحبت کنید. یک راه تسلی بخشیدن به کودکان صحبت کردن در مورد مسائل اجتماعی است؛ موضوع صحبت را از جایی آغاز و به مسائل اجتماعی ختم کنید. بگذارید کودکان بدانند که هیچ موضوعی غیر قابل گفتگو نیست ،به کودک خود اجازه دهید که در خلال صحبت های شما به اهمیت موضوع پی ببرد.
نداشتن استقامت را در کودکان تشخیص دهید:وقتی کودک شما در معرض حادثه یا موضوعی قرار می گیرد، درست در همان لحظه سعی کنید صبر و شکیبایی را به او بشناسانید.
مسائل کلیشه ای و ناآگاهیهای فرهنگی را که در فیلمها، برنامه های تلویزیونی، بازیهای کامپیوتری و بقیه موارد دیده می شود متذکر شوید. در مورد تعصبات و پیش داوری هایی که گاها بین افراد خانواده پیش می آید، بحث کنید. هیچ لحظه ای را از دست ندهید. با مطالب مناسب شروع کنید و اجازه دهید کودکان بیشتر صحبت کنند و همینطور شما شنونده خوبی برای آنها باشید.
وقتی از جانب کودکتان بی استقامتی می بینید، درباره آن بحث کنید و با احساس بی صبری، عجز و ناتوانی که برای کودکتان به وجود آمده، مبارزه کنید:هنگامی که کودک حرفی می زند یا کاری می کند که منعکس کننده تعصبات و گرایش ها و یا رفتاری کلیشه ای است، به او تسلی خاطر دهید. برای مثال وقتی کودک از مسأله ای ناراحت می شود و احساس می کند قادر به تحمل آن نیست، سعی کنید با پیش کشیدن بحثی،حس همدردی کودک را تحریک کنید. مثلاً به او بگویید: دوستت به تو توهین کرده، اما او باید همیشه با صندلی چرخ دار راه برود، چه احساسی نسبت به او داری؟ با تحریک حس همدردی و احترام سعی کنید او را به سمت صبر و شکیبایی هدایت کنید و موضوع بحث را به سمت موضوعاتی از قبیل خوشبختی، احترام و … سوق دهید.
کودکان خود را به همکاری با انجمن های مختلف تشویق کنید. برای مثال اطلاعاتی در مورد فقر و گرسنگی، بیماری و انجمن های حمایت افراد فقیر، بیمار و سالخوره بدهید و کودک خود را به همکاری با این انجمن ها و افراد تشویق کنید…
به هنگام نابردباری و بی استقامتی کودکان خود، از آنها به بهترین شکل حمایت کنید:با دانستن و تشخیص مسائل و مشکلاتی که کودکان با آنها رو برو هستند، به آنها احترام بگذارید. مشکلاتی را که برای کودکانتان به وجود آمده را جدی بگیرید و سعی نکنید مشکلات آنها را کوچک جلوه دهید. حمایت عاطفی خود را از آنها دریغ نکنید و به آنها عکس العمل های مناسب را آموزش دهید.
درک و فهم درست و سالمی از همسانی و همانندی گروه ها به کودک خود ارائه دهید:در کودکان خود درک درست داشتن از هویتهای گروهی و همسالان آنها را تشویق کنید. برای نوجوانان همسانی گروهی بسیار حیاتی است. به کودک خود یاد دهید که به گروه خود افتخار کند و به گروه های دیگر احترام بگذارد. به آنها یادآور شوید که داشتن غرور در گروه همسالان و دوست داشتن گروه خود بدین معنا نیست که گروه های دیگر فاقد ارزش های انسانی هستند و مستحق بی احترامی و بی توجهی ، و درنهایت این که، آنان نباید هیچ وقت برای بالابردن جایگاه خود، گروه های دیگر را تحقیر و زیر سؤال ببرند.
استقامت و بردباری در فرهنگ های مختلف را به کودکان خود نشان دهید:با تهیه مواد و وسایل آموزش متنوع در منزل، خواندن کتاب هایی در مورد استقامت و بردباری در فرهنگ های مختلف، خریداری اسباب بازی های مربوط به فرهنگ ها و گروه های مختلف، دیدن سایت های اینترنتی مفید در این مورد، مطالعه ادبیات کشورها و فرهنگ های مختلف برای کودکان مفید است. به کودکان خود یادآور شوید که چگونه تنوع و گوناگونی فرهنگ ها می تواند در زندگی هنری، کاری، فردی، و ادبیات افراد تأثیرگذار باشد.
فرصت هایی را برای کودکان خود فراهم کنید که با افراد مختلف و متفاوت معاضدت کنند تا به تفاوتهای میان خود و دیگران پی ببرند:خوب نگاه کنید ببینید کودک چگونه واژه ” عادی ” (normal) را تعریف می کند، تعریف آن را پر و بال دهید. به نشانه ها و علائق دینی که در انواع اماکن مذهبی وجود دارد، توجه کنید. آنها را به مراکز و پارک های عمومی ببرید تا یاد بگیرند با افراد متفاوت رابطه دوستی برقرار کنند.
حتی اگر برایتان مقدور است آنها را به مناطقی ببرید که با کودکان قوم ها و نژادهای دیگر دوست شوند و معاشرت کنند. در این اماکن مردم از اخلاق و نژاد متفاوت، پیش زمینه های اقتصادی – اجتماعی – ساختار خانوادگی و غیره وجود دارند. کودکان خود را به گذراندن اوقاتی با افراد مسن، بخصوص پدربزرگ ها و مادربزرگ ها تشویق کنید.
کودکان را تشویق کنید که در اجتماع حضور بیشتری داشته باشند و به همنوعان خود کمک کنند:کودکان خود را به همکاری با انجمن های مختلف تشویق کنید. برای مثال اطلاعاتی در مورد فقر و گرسنگی، بیماری و انجمن های حمایت افراد فقیر، بیمار و سالخوره بدهید و کودک خود را به همکاری با این انجمن ها و افراد تشویق کنید.
در مورد اختلاف ها و تفاوت ها با کودک خود صادق باشید:به این معنی که هرگز به کودک خود نگویید همه افراد مثل هم هستند و یکسانند زیرا واقعاً این طور نیست. همه ما دنیا را از جهات مختلف تجربه می کنیم، هر کسی دنیا را از یک طریق تجربه می کند و از یک پنجره می بیند و این تجارب ما هستند که اهمیت دارند. موضوع اصلی تفاوت ها این تجربه های مختلف است.
با شناخت کودک خود و با دانستن و تشخیص مسائل و مشکلاتی که کودکان با آنها رو به رو هستند به آنها احترام بگذارید و بدین ترتیب آنها را بردبار و مقاوم بار بیاورید…
با کودک خود طوری رفتار کنید که انتظار دارید او همان طور رفتار کند:سعی کنید مانند یک الگوی خوب رفتار کنید. باید بدانید والدین اصلی ترین و نخستین الگوی کودکان هستند و فرزندانتان نحوه رفتار با دیگران را از شما یاد می گیرند. آنان از لحن شما هنگام برخورد با افراد مختلف و در شرایط گوناگون و از نحوه گفتار شما با افراد مختلف تقلید می کنند. به عنوان یک ولی و به عنوان اولین مدل برای کودکتان در رفتارتان با دیگران ثابت باشید. مثلاً: شما چطور در موارد عاطفی با دختر و پسرتان رفتار می کنید؟ آیا پسرتان را از گریه کردن منع می کنید و به دخترتان که گریه می کند قوت قلب می دهید؟ آیا تن صدای شما در صحبت کردن با یک گروه خاصی از افراد فرق می کند؟ به یاد بیاورید که ممکن است بگویید: هر کاری را که می گویم انجام بده و آن کاری را که می کنم انجام نده، اما در واقع، اعمال و رفتار شما بیشتر از سخنان شما تاثیرگذار خواهد بود. واقعیت این است که در جهان امروزی که تنوع، گوناگونی و اتفاق های غیرمنتظره روز به روز در حال افزایش است، صبوربودن تنها یک خصلت خوب نیست، بلکه لازم و ضروری است.
” با شناخت کودک خود و با دانستن و تشخیص مسائل و مشکلاتی که کودکان با آنها رو به رو هستند به آنها احترام بگذارید و بدین ترتیب آنها را بردبار و مقاوم بار بیاورید.”
